به یاد استاد

‍ آنکه هر دم نغمه اش با هر نفس دم ساز بود , شهناز بود
وانکه هر دم شهسوار و شهنوازِ تار بود , شهناز بود "

انکه مضرابش صبا و سیم تارش شاخسار
وانکه هر خنیاگری را بی گمان همراز بود شهناز بود

آنکه با هر زخمه اش لولی وشی از دام رَست
وانکه در دیر مغان چون بلبلی طناز بود. شهناز بود"

آنکه از پرده برون افتاد ، بی دل , مست مست 
وانکه در کویِ طرب , چون تُندر و شهباز بود . شهناز بود"

آنکه در کوی یقین , گم کرده عقل و دین و هوش.
وانکه در رامشگری , افسونگری تکتاز بود،  شهناز بود "

انکه از شور و همایون نغمه در آفاق ساخت
وانکه از بیداد داد و داد را آواز بود شهناز بود

ساز تار و , گوش جان عاشقان بی تاب شد
چون که آن یکه نواز شهر عشاق بی گمان ' شهناز بود "

علیرضا حجازی "
تهران -- بهار - نود و شش "
1396/1/28